W art. 83 kodeksu postępowania karnego zawarł uprawnienie do ustanowienia obrońcy przez inną osobę w przypadku gdy podejrzany czy oskarżony albo skazany są pozbawieni wolności. Jest to tzw. „pełnomocnictwo tymczasowe„. Upoważnia ono obrońce do działanie bez jakichkolwiek ograniczeń. O ustanowieniu w ten sposób obrońcy zawiadamia się niezwłocznie zatrzymanego, tymczasowo aresztowanego czy też osadzonego. Obrońca powinien spotkać się z podejrzanym lub oskarżonym i uzyskać od niego potwierdzenie swojego upoważnienia. Gdyby potwierdzenia takiego nie otrzymał upoważnienie tymczasowe traci swoją moc.

Przepisy określają, że „obrońcę może ustanowić inna osoba”

Oznacza to, że może to być każdy kto ma pełną zdolność do czynności prawnych, nawet osoba prawna. W praktyce sprowadza się to zazwyczaj do takich osób najbliższych takich jak żona czy mąż, konkubent, konkubina, rodzice, pełnoletnie dzieci, bliscy znajomi.

Podejrzany czy oskarżony zazwyczaj ma jednego obrońcę. Zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania karnego, oskarżony lub podejrzany może mieć jednocześnie trzech obrońców.